باغبانان نگران نباشند که خیارهایشان شبیه خیارهای خواربار فروشی نباشد.
خیارهایی که در فروشگاه های مواد غذایی فروخته می شوند معمولاً با موم پوشانده می شوند تا از از دست دادن رطوبت محافظت کنند، اما موم آنها را بسیار براق تر از حد معمول می کند.
این موم را می توان با پوست کندن خیار یا مالش ملایم پوست با یک برس موی زیر آب جاری پاک کرد.
خیارشور بزرگ بسته به روش و کیفیت اجرای آن، عمر آن را از چند ماه تا یک سال افزایش می دهد.
بهتر است خیار را در یک کیسه شل و قابل تنفس در یخچال نگهداری کنید.
برای جلوگیری از افزایش بسیار دمای یخچال، خیار را باید صبح زود یا شب که سبزی خنک‌تر است برداشت کرد.
تردترین آنها زمانی است که ظرف سه روز پس از چیدن و نگهداری خورده شوند، اما کیفیت آنها همچنان در هفته اول عالی است.
هنگام برداشت خیار برای اولین بار، باغبان ممکن است از سرعت رشد گیاه شگفت زده شوند.
در طول هفته‌های برداشت، خیارها به دلیل سرعت رشد ممکن است نیاز به برداشت روزانه یا یک روز در میان داشته باشند.
بی توجهی به برداشت مکرر می تواند منجر به برداشت خیارهایی شود که برای استفاده مورد نظرشان خیلی بزرگ یا خیلی رسیده هستند.
خیار را می توان در هر مرحله از رشد خود چید، اما باید قبل از رسیدن کامل آن را چید.
خیارهای کاملا رسیده دارای دانه های سفت و سختی هستند که هنگام خوردن قابل مشاهده هستند و برداشتن دانه از خیار می تواند زمان زیادی ببرد.
خیارهای نارس برای ترشی، سالاد و سوپ عالی هستند زیرا حاوی دانه های نرمی هستند که در غذاهای خاص نرم تر می شوند.
یکی از نشانه های رسیده بودن خیار رنگ آن است.
خیارهای سبز و سبز-سفید معمولاً آماده مصرف هستند، در حالی که خیارهای زرد رسیده هستند.
