کفش کوهنوردی مردانه، کفش‌هایی هستند که مخصوصاً در صخره‌نوردی استفاده می‌شوند. آنها معمولاً از چرم و مواد مصنوعی ساخته می شوند و با نوار چسب محکم می شوند، اگرچه کفش های توری نیز برای اهداف خاصی کار می کنند.
بازار مملو از گزینه های کفش کوهنوردی از برندهای معتبر و همچنین برندهای جدیدتر با کاربران اختصاصی خود است. برخی برای انواع خاصی از کوهنوردی تخصصی هستند.
بیشتر کفش های کوهنوردی در یکی از چهار دسته قرار می گیرند.
1. کفش کوهنوردی Trad: کفش های کوهنوردی Trad نزدیک ترین چیز به یک جفت کفش همه جانبه هستند. آنها ته صاف دارند، که در جامعه کوهنوردی به این معنی است که آنها افت کمی دارند و کفش های غیر تهاجمی هستند. آنها یک جعبه پنجه باریک دارند که در بالا رفتن از ترک به خوبی کار می کند. بسیاری از آنها رویه و توری چرمی دارند.
2. کفش‌های کوهنوردی ورزشی: در مقایسه با اکثر کفش‌های سنگنوردی معمولی، کفش‌های کوهنوردی ورزشی سفت‌تر هستند و رکود بیشتری دارند.
کوهنوردان ورزشی به اندازه کوهنوردان معمولی از ترک های نازک عبور نمی کنند، اما همچنان به یک جعبه انگشت نسبتاً نازک برای گیر کردن نیاز دارند. هم کفش های چسب دار و هم بند بند در بازار صعودهای ورزشی وجود دارد.
3. کفش‌های کوهنوردی: کفش‌های ورزشگاه برای کوهنوردان مبتدی و ورزشکاران معمولی مناسب هستند. برخی از کفش های بدنسازی دارای رویه مصنوعی هستند.
بقیه با چرم بدون خط ساخته شده اند. یک جفت کفش کوهنوردی برای ورزشگاه با تناسب راحت و شکلی که از شکل پای شما پیروی می کند، انتخاب کنید. کفش‌های راحت، تکنیک خوب کوهنوردی را ایجاد می‌کنند.
4. کفش بولدرینگ: کفش معمولی بولدرینگ، یک کفش بسیار رو به پایین با تناسب مناسب، یک فنجان پاشنه تنگ و یک میانی نرم است.
این کفش‌ها به‌طور مشخصی نرم‌تر از کفش‌هایی هستند که در صعودهای ورزشی و صعودهای معمولی استفاده می‌شوند، زیرا بولدرینگ نیاز به تأکید بیشتری بر احساس زمین در زیر شما دارد. این کفش های با کارایی بالا برای راحتی طراحی نشده اند.
آنها برای صعودهای سریع به بالای تخته سنگ با قلاب زدن و بالا آمدن پوسته پوسته شدن زیاد طراحی شده اند. اکثر آنها انواع لغزنده با بسته شدن نوار چسب هستند.
