صابون در زمان امپراتوری روم کار شیطان محسوب می شد و از زندگی بشر حذف شد.
پس از آن، بیماری ها و همه گیری ها قابل پیشگیری نبود.
استفاده مجدد از صابون سیو هلو در قرن هشتم در ایتالیا و اسپانیا، سپس در فرانسه و بعداً در قرن سیزدهم در انگلستان ظاهر شد.
تا قرن یازدهم، ترک ها به جای صابون از موادی مانند سودا، لیمو، مریم گلی، ریشه شیر، علف قاشقی، گیاه دارویی، گوش خرگوش، شاه بلوط هندی و خاکستر استفاده می کردند.
از نظر علمی، ساخت صابون در قرن 18 آغاز شد، زمانی که میشل یوجین شورول فرمول های شیمیایی لازم را ارائه کرد.
با اختراع دستگاه بخار، صابون سازی به یک بخش صنعتی تبدیل می شود.
اولین مواد شوینده در دهه 1930 در ایالات متحده ظاهر شد، زیرا صابون در آب سخت به اندازه کافی کف نمی کند.
از آن زمان، تولید مواد شوینده به تنهایی به یک صنعت تبدیل شده است.
امروزه اکثر تولیدکنندگان صابون بر اساس روش های دهه 1800 تولید می کنند.
از چربی های حیوانی هنوز در تولید صابون استفاده می شود.
با این حال، صابون هایی نیز وجود دارند که به طور کامل از روغن های گیاهی ساخته شده اند.
پس از این اطلاعات کلی، بیایید به تفاوت صابون بوتیک و صابون معمولی برسیم.
این صابون برای استفاده در هر دو صابون مناسب است.
اما صابون بوتیک به عنوان سرگرمی یا بیشتر تزئینی تولید می شود و حاوی مقداری مواد شیمیایی خاص و گلیسیرین بالا است تا به راحتی شکل بگیرد و مانند سایر صابون های جامد ماندگاری زیادی ندارد.
کلیه صابون های تولید شده توسط فروشگاه نشه; آنها از مواد اولیه صابون واقعی تولید می شوند، در آزمایشگاه های خصوصی تامین کننده مواد اولیه ما تولید می شوند و حاوی الکل نیستند.
از آنجایی که مواد اولیه ما حاوی سطوح بالایی از گلیسیرین هستند، به سلامت پوست کمک می کنند.
