توالت هایی که با کفش پاشنه بلند زنانه درست شده اند!!!

یافته های مطالعه 1 اولین شواهد همزمان از رابطه بین  کفش پاشنه بلند و انحنای کمر و کفش پاشنه بلند و جذابیت فیزیکی را ارائه می دهد.

با این حال، این نتایج بر اساس عکس‌هایی بود که نه تنها در کفش‌های زنانه، بلکه در بسیاری از متغیرهای دیگر که بر ظاهر فیزیکی زنان تأثیر می‌گذارند (مانند لوازم آرایش، ماهیت آشکار لباس) متفاوت بود.

در نتیجه، رابطه مشاهده‌شده در مطالعه 1 بین پوشیدن کفش‌ پاشنه بلند و جذاب‌تر تلقی شدن، نگرانی‌های همراه در مورد جهت‌گیری و مشکل متغیر سوم را به همراه دارد.

بر اساس این محدودیت‌های مطالعه 1، ما یک مطالعه دوم، کنترل‌شده و مبتنی بر آزمایشگاه را برای جداسازی و ایجاد بهتر تأثیر کفش‌های پاشنه بلند بر انحنای کمر، رابطه بین کفش‌های پاشنه بلند و جذابیت، و انجام دادیم.

نقشی که انحنای کمر در رابطه کفش پاشنه بلند و جذابیت ایفا می کند.

محققان دیگر پیشنهاد کرده‌اند که کفش‌های پاشنه بلند جذابیت زنان را افزایش می‌دهند، اما یا از توضیح علت افزایش جذابیت غفلت کرده‌اند (مانند راث، 1929؛ اسمیت، 1999)، یا فرضیه‌های پیشرفته‌ای دارند که با داده‌های موجود سازگار نیست.

به عنوان مثال، موریس و همکاران. (2013) فرض می کنند که کفش های پاشنه بلند جذابیت زنان را از طریق تأثیر آنها بر ویژگی های بیومکانیکی خاص راه رفتن زنان افزایش می دهد.

موریس و همکاران با این تصور که کفش های پاشنه بلند جذابیت زنان را افزایش می دهد، سازگار است.

دریافتند که زنان در کفش‌های پاشنه‌دار جذاب‌تر هستند.

با این حال، آنها “هیچ الگوی ثابتی از همبستگی بین اقدامات بیومکانیکی و قضاوت در مورد جذابیت افراد واکر پیدا نکردند.

متعاقباً فرضیه موریس و همکارانش را آزمایش کرد. Guéguen مطالعات متعددی را انجام داد که نشان می داد بین زنانی که کفش پاشنه بلند می پوشند و مردانی که درگیر رفتارهایی می شوند که به نظر می رسد نشانه های افزایش جذابیت هستند، وجود دارد.

برای مثال، در دو مطالعه، او نشان داد که مردان تمایل بیشتری به شرکت در نظرسنجی دارند، زمانی که درخواست شرکت از سوی زنی بود که کفش‌های پاشنه بلند می‌پوشید تا کفش‌های صاف. مهمتر از همه، او این نتایج را با استفاده از زنانی به دست آورد که در مقابل یک فروشگاه خرده فروشی “ایستاده” شده بودند و از عابران خواستند که شرکت کنند .

او این نتایج را بدون نشانه راه رفتن به دست آورد.

یافته‌های موریس و همکاران (2013) و گوئگن (2015) مبنی بر اینکه کفش‌های پاشنه بلند جذابیت را در غیاب راه رفتن افزایش می‌دهند، شواهد قوی ارائه می‌دهند که فرضیه راه رفتن، حتی اگر تا حدی درست باشد، نمی‌تواند تأثیر کفش‌های پاشنه بلند بر جذابیت زنان را توضیح دهد.

نشانه های راه رفتن وجود ندارد. دلایل دیگری نیز وجود دارد که کفش های پاشنه بلند جذابیت زنان را افزایش می دهد که هنوز مشخص نشده است.